ترس
تمامی وجود من از ترس است
نباید،
نباید اینگونه ترسی مرا فرا گیرد
که
ندانم
از کجا؟
برای چه؟
و از جانب که ؟
ترسی که من نخواستم
و
از جنسش نبودم
تنها
احساسش می کنم
و مرا محکوم می کند
به بودن وشدن
به مانند درخت با ریشه های فرو رفته در زمینی ساکن
تا
مردمکان از وجودش لذت ببرند
و فریاد زنند
به به!
چه سیب های آبداری
واقعیت
واقعیت سخت است
واژه ها بی معنا
قصه ها بی فردا
راه را باید رفت
من چرا می مانم ؟
واقعیت تلخ است
وحقیقت پیدا
مرزها معلومند
من چرا می جنگم؟
واقعیت ننگ است
در نگاه زائر
سنگ فرش های حرم تک به تک چیده شدند
من چرا می شمرم؟
واقعیت سرد است
ساعت از وقت گذشت
همه شب می خوابند
من چرا بیدارم؟
واقعیت مرگ است
واژه ها و آفرینش
درمیان واژه های ناب هستی
تهی گشتن،نبودن ها،جدایی
هزاران جمله ، دفترهای کاهی
به مانند گذشتن از میان این همه سطر خیالی
می زند بر روح من هر لحظه زخمی
وحشت یک حرف خالی
در سر انجام وجود وازه های ناب هستی
--------------------------------------------------------------------------------------------------
آفریدن را می توان آفرید،همانگونه که خلق کردیم آفرینش های خلا قانه را؛
مخلوقان می آفرینند آن را که می باید خلق کنند،برای آنکه بیافرینند این مخلوقان را
خلق کردن آفرینندگان یا آفرینندگان خلق شده ای که می آفرینند،
در این دایره آفرینش یک خلاقیت هنرمندانه از سوی مخلوقات آفرینندهُ آفریننده است
پس بیا با هم خلق کنیم