من اینجا بس دلم تنگ است

         و هر سازی که می بینم بد آهنگ است

                                              بیا ره توشه برداریم 

                                                قدم در راه بی برگشت بگذاریم

                                               ببینیم اسمان هر کجا آیا همین رنگ است

چپ یا راست؟

دم در ایستاده بود

به این فکر می کرد که از کدام طرف بره ؟

چپ یا راست ؟

سمت چپ خلوت تر بود

سمت راست آدمهای یبیشتری داشت

در همین زمانی که داشت که داشت فکر می کرد از کدام طرف بره

احساس کردکه دیگه حالش دار ه به هم می خوره ازا ین کوچه های تکراری چپ و راست

اصلا حالش داره به هم می خوره از اینکه فکر کنه :

از چپ بره یا از راست

سرش پایین باشه یا بالا

فکر کنه یا همین جوری راه بره و سوت بزنه

مهم نیود چی کار کنه

این مهم بود که اون لحظه حالش از هر چی که بود و تکراری بود به هم می خورد

تنها یک چیز می تونست آرومش کنه

اینکه یه روزی تکرارای ها تمام خواهد شد

زمین

            تازه داشتم یکی یکی اسم رنگ ها رو یاد می گرفتم

                     تازه داشتم ستاره ها ر می شمردم

                            تازه می خواستم پراوز کنم

                   و خوشحال از اینکه دارم پرواز می کنم

          صورتم رو به آسمان بود و قشنگی هاش رو می شمردم

         خوشحال از اینکه داریم می پریم و داریم میریم سمت خدا

                                          اما

             یه لحظه نگاهم به سمت پاین هم رفت انگاری زمین بود

                             اومدم بال بزنم اما بالی نبود

                                       اما بالی نبود 

                                  همه اش زمین بود

انتظار

نگاهش به سمت چپ بود ، به امتداد خطوط موازی  سنگ فرش های عابر پیاده که به نظر می رسید آخر مسیر به هم می رسند؛

از جایی که نشسته بود بلند شد رفت از کنار خیابان نگاه کرد پیش خودش احساس کرد داره کسی میاد اما همین که زاویه دیدش رو عوض کرد دید  چیزی نبود جز بازی نورها دوباره رفت سر جای قبلی نشست و تصمیم گرفت تا شروع کنه به فکرکردن  آره اینجوری عبور وقت کمتر سخت بود در مدتی که می گذشت این قدر این کارو تکرار کرد که حسابش از دستش خارج شد

شروع کرد به قدم زرن دور خودش و به این تیجه رسیده بود این انتظار نبود درسته انتظار این رنگی نیود

 این پایان بود

پایان خیلی چیزها و باید می رفت و هیچ وقت هم پشت سرش رو نگاه نمی کرد چون آخرش بود

عید؟

امروز ماهی های قرمز خریده بود برای عید؟ 

 داخل یک پلاستیک فریزر، خوب اگر این پسر نمی خرید

 یه نفر دیگه می خرید.

 و به حال ما هی ها فرقی نمی کنه کی کی باشه  اونها رو بخره 

همین جوری که ما هی ها رو می برد خونه به این فکر می کرد که سهراب گفته بود 

 چه سخت است ماهی دریا دچار آبی بیکران باشد.

 و پیش خودش گفت امیدواریم این ما هی ها دچار نباشن

ماهی ها رو می اورد خونه اما از لباس هاش معلوم بود که امسال براش

خیلی عید نیست؟

اصلا حال و هواش بهاری نبود و فکر می کرد ای کاش زمستان بیشتر طول

می کشید آخه تازه به سرما عادت کرده

 به سوزهای شبش و پیش خودش می گفت

ای کاش عید نبود ؟

اما دست اون  نبود که باید عید می شد؟